امروز با حافظ : حجاب چهره جان می شود غبار تنم

خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیستروم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتمدریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم چگونه طوف کنم در فضای عالم قدسکه در سراچه ترکیب تخته بند تنم اگر ز خون دلم بوی شوق می آیدعجب مدار که همدرد نافه ختنم طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمعکه سوزهاست نهانی درون پیرهنم بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار