گورستان زالوهای فراماسون در آبادان

از گورستان بیرون می آیم.

گورها دوباره تنها می شوند.

و شاید نفر بعدی که برای گلایه به دیدن شان می آید، شما باشید! - خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: می ایستم، جلوی گورستان شوره بسته و به ردیف های منظم گورها که شانه به شانه هم، چیده شده اند زل می زنم.

گورهایی که صاحبانش سال هاست بی محاکمه، محترمانه آرام گرفته اند! اما بین ما و این گورهای غریبه چه پیوندی است؟ آن ها از ما چه می دانند و ما از آن ها، چه؟! می گویند هر کجا عزیزت را دفن کنی همان جا وطنت می شود و یک جورهایی از خاک طلب کار می شوی! و آیا این یعنی آبادانِ سال های دهه سی و چهل، تبدیل به وطنِ مهندس های فراماسون انگلیسی شده بود؟ یعنی آن ها خاک اینجا را مثل خاک خودشان می پرستیدند؟ دوستش داشتند؟ و برایشان محترم بود؟ کنار یکی از قبرهای نبش شده شان می نشینم.

همان سی قبری که در دولت خاتمی و با تقاضای کنسولگری هلند، نبش شدند و چند تکه استخوانِ باقی مانده را از آغوش این خاک بیرون کشیدند و با خودشان بردند تا اینجا که عزیزانشان دفن شده اند دیگر وطن شان نباشد.

نه، تعلق شان را باور نمی کنم.

آن ها هیچ تعلقی جز غارت ثروت از این خاک، به این خاک نداشتند.

زالوهای فراماسون با پوشش سفر تفریحی خانوادگی! و گسترش تمدن غربی، در کشتی های تجاری آمده بودند تا نفت بمکند و به ریش آبادانی های مهمان نواز بخندند.