به جرم آنکه مسلمانند و ایرانی!

سلاح کفر در دست تکفیر می چرخد و نشانه می رود، خون چشمانش را گرفته و بر سر راهش هر که باشد می زند، به کدام جرم؟ چون مسلمانند! چون زائرند! یا هم چون ایرانی اند! منطقشان ترور است اما چه باک بکشید ما را ما بیدارتر می شویم.

- خبرگزاری فارس؛ شیراز، سیاوش ستاری: هنگام اذان مغرب بود و نوای ملکوتی اذان از مناره ها بلند، مهیا شدم برای وضو گرفتن و در فکر و خیال امور روزمره بودم اما انگار قرار نبود که روز 22 مرداد ماه 1402 عادی به پایان برسد.

  با شنیدن این جمله اهالی خانه که وای دوباره به شاهچراغ حمله کردن دلم هُری ریخت، بی اغراق اگر بگویم همانجا در مسیری که به سمت وضو گرفتن می رفتم زانوهایم سست شد بر لبانم یک یا خدا جاری شد، مسیر رفته را برگشتم؛ من بهت زده بودم و اهل خانه بدتر.

گفتم کِی؟ کجا؟ چی شده؟ چشمان زارشان و دلهای نگرانشان نای حرف زدن را گرفته بود برایم از روی خبر خواندند که حوالی ساعت 19 یک تروریست به حرم شاهچراغ حمله کرد و تا کنون یک نفر شهید و 7 نفر مجروح شده اند.

  دوباره یاد آن حادثه خونین چهارم آبان 1401 و مظلومیت شاهچراغ و زائرانی که آن هم در وقت اذان از حرم به آسمان پر کشیدند در ذهنم تازه شد.

یاد چشمان بی پناه آرتین که با سنِ کمش داغدار پدر، مادر و برادر شد، یاد آن دانش آموزی که برای شفای مادرش رهسپار حرم شد و برنگشت.