بشار اسد به سمت چین متمایل می شود یا اعراب؟

اینکه چینی ها تا چه حد مخاطرات سرمایه‏ گذاری در سوریه را بپذیرند، ابهام آمیز است.

اما اگر پکن این موضوع را بپذیرد، شرط ‏های سیاسی برای دمشق، - مطرح نمی‏ کند.

اما بعید است اعراب به ویژه ، عربستان و امارات، بدون شرایط سیاسی حاضر شوند به بشار اسد کمک کنند.

هم میهن نوشت: سوریه، با وجود آرامش نسبی، به بحران بزرگی دچار است.

جنگ داخلی یک دهه گذشته، این کشور را به ویرانه ای وسیع تبدیل کرده است.

  نابودی زیرساخت‏های اقتصادی و عمرانی، در کنار بحران مشروعیت، موجب نارضایتی مردم سوریه می‏شود.

اعتراضات چند روز گذشته از جمله در استان سویدا، کانون دروزی ها، نشانه این نارضایتی است.

اکنون می‏توان این پرسش را مطرح کرد که بشار اسد، در شرایط کنونی چه انتخاب هایی دارد؟ این یادداشت پاسخ‏های کوتاهی دربر می‏گیرد.

  1.

رییس جمهوری سوریه می ‏تواند در برابر اعتراضات کنونی و احتمالی آینده، به زور متوسل شود.

او این روش را در سال 2010، هنگام شروع اعتراضات در درعا، به کار گرفت.

شیوه ای که زمینه یک دهه جنگ داخلی را در کشور و البته دخالت‏های خارجی فراهم کرد.

رویدادهای گذشته نشان می‏ دهد که اسد از کاربست زور، نمی‏ پرهیزد.

با این وجود، هرچند او فرمانروایی خشن است که در سرکوب مخالفان تردید نمی‏ کند.