آنچه بر سر تاریخ وقف در طهران آمد

دارالخلافه تهران رقبات و واقفان زیادی داشت.

بیشتر واقفان افراد متمول و نیات آنها هم بیشتر جهت برگزاری مراسم تعزیه در محرم یا هزینه روزمره مساجد بود.

- این واقفان و نیتشان در کتابی معرفی شده است.

خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ بنابر اسناد تاریخی در ایران، دیوان اوقاف در نیمه دوم سده چهارم هجری قمری به وجود آمد و با تأسیس آن، دولت ها کاملاً در وقف دخالت و قسمتی از مخارج دولت ها از درآمد اوقاف تأمین می شده است.

در دوران سلجوقیان و در زمان سلطنت آلب ارسلان و ملک شاه که خواجه نظام الملک وزارت آنها را بر عهده داشت، موقوفاتی به خصوص در احداث مدارس نظامیه ها وجود داشت که به 60 هزار دینار می رسید.

در دوره ایلخانان مغول هم که املاک و زمین های وقفی بسیاری را ایلخانان تصرف کردند، موقوفات از پرداخت مالیات معاف بودند و پولی به دیوان نمی پرداختند و حق وصول همه حقوق دیوان به متولیان موقوفه منتقل می شد؛ اما دیوان موقوفات بر این اموال نظارت می کرد.

این دیوان در زمان سامانیان و دولت هلاکوییان نیز وجود داشت.

پادشاهان صفویه اموال خود را وقف بقاع متبرک شیعه و از همه بیشتر آستان امام رضا (ع) در مشهد و خواهرش حضرت معصومه (س) در قم کردند بنابر منابع تاریخی، سیاحت نامه ها و کتاب های دوره صفویه در هیچ دوره ای از تاریخ شاهد وجود موقوفاتی به گستردگی این دوره