حوصله فست فودی مخاطب امروز و جهانی که کارگردان به آهستگی می سازد

«مگه تموم عمر چند تا بهاره» ساخته سروش صحت از آن دست سریال هایی است که برای مخاطب عجول این روزهای سینما و تلویزیون که با تماشای یک قسمت از سریال به قضاوت و تصمیم گیری برای ادامه تماشای آن می کشد نیست.

- نسبت این سریال با مخاطب را باید به نسبت حوصله مردمان امروز در پخت خورش قورمه سبزی دانست.

جامعه نسل جی 5 و اینترنت پر سرعت و فست فود و مایکروفر تماشای سریالی که برای شناخت جهان داستانی فیلمساز و خو گرفتن با آن نیازمند تماشای یک سوم سریال است کمی حوصله سر بر نشان می دهد.

اما وقتی وارد دنیای ساختگی فیلمساز و جهان بینی شخصیت های آن شویم در می یابیم سروش صحت حتی در بسیاری از سکانس ها از جامعه خود جلوتر بوده و باید به تماشای اثر پر پیچ و خم آن نشست.

اگرچه برای مخاطبی که دوست دارد در قسمت های اول یک سریال چک اول را از فیلمساز با قتل یک نفر و یا یک اتفاق غیرمنتظره بخورد تا برای تماشای آن ترغیب شود تماشای مگه تموم عمر چند تا بهاره خارج از قواعد تماشای امروزی است اما تجربه پخش سریال سروش صحت و مخاطبی که رفته رفته به محبوبیت شخصیت های آن پی می برند نشان می دهد کار با کیفیت و فارغ از جو حاکم بر درام نویسی این روزها نیز می تواند تاثیرات خوبی بر دنیای خیالی مخاطب بگذارد.