فیلسوفان بزرگ درباره «ورزش» چه می گویند؟

در این مطلب درباره دیدگاه های برخی از بزرگ ترین فلاسفه تاریخ در مورد ورزش و تناسب اندام می خوانید.

-  امروزه ورزش بیش از هر زمان دیگری محبوب شده است.

ما در دوره معاصر شاهد افزایش علاقه مردم به مراقبت از بدن بوده ایم و این علاقه را به وضوح در رسانه های اجتماعی می بینیم.

اما به هر حال این توجه به سلامت جسمانی موضوع جدیدی نیست.

  به گزارش سایت قطره و به نقل ازفرادید، یکی از برجسته ترین نمونه های آن بازی های المپیک است که نخستین بار در یونان باستان باب شد.

جالب است که بدانید لقب افلاطون به معنای چهارشانه (دارای شانه های پهن) را به دلیل هیکل بزرگ و قدرت فیزیکی قابل توجه افلاطون به او داده بودند (نام اصلی او آریستوکلس بود).

بنابراین با توجه به این سابقه طولانی که ورزش در فرهنگ بشری دارد، می توانیم بپرسیم که در تاریخ فلسفه، فیلسوفان و مکاتب فلسفی مختلف با موضوع ورزش چگونه برخورد کرده اند؟  1.

افلاطون و ورزش در جمهور سر افلاطون، اواسط قرن سوم میلادی، امپراتوری روم یونان باستان تمدنی است که اغلب با پایه گذاری بسیاری از اشکال ورزشی شناخته شده است.

وقتی مردم به یونان فکر می کنند، به یاد مسابقات فشرده المپیک یا سربازان اسپارت و زیبایی پیکر باشکوه مجسمه های آن ها می افتند.