«بهاربد»؛ جشنی قدیمی تر از بعثتِ زرتشت

در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبارها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می گرفتند.

- پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن بهاربد بود؛ روزی که هم بهار به نیمه می رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است.

هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، درست پنج روز بعد از جشن چله نوروز که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی تر برگزار می شود، جشن بهاربد فرا می رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.

  در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبارها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می گرفتند.

 جشن های گاهنباری، ادامه و بازمانده ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده اند و هر یک از این بازه های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.

در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن بهاربد و زمان گاهنباری به نام میدیوزَرِم به معنای میانه فصل سبز برگزار می شده است.

یکی از نکات مهم درباره جشن های ایرانی، وابستگی آنها با امور کشاورزی بوده است.