انقلاب 57 و خانه هایی که «حسینیه» شده بود/ از ترفندهای «توزیع رساله» تا مبارزات انقلابی «روحانی نابینا»

خانه هر همدانی در ایام مبارزات انقلابی یک حسینیه بود و صدای دین خواهی مردم را مخابره می کرد، مبارزان از جان گذشته در رساندن ندای امامشان از هیچ کاری دریغ نمی کردند و شکنجه دژخیمان را به جان خریده بودند چراکه پیروزی را نزدیک می دانستند.

- خبرگزاری فارس- همدان؛ سولماز عنایتی: زمزمه هایی از سال 42 برخاست و کم کم خود را به سراسر ایران رساند و شکاف ها را بر پیکره استبدادی که انقلاب مشروطه هم نتوانسته بود به آن پایان دهد، انداخت.

سخنان روحانی بر سر منبرها ی موعظه خطاب به شاه بیان شد تا شاید از رویه ای که در پیش گرفته بازگردد و شأن مسلمانان ایرانی را به بهای قدرت به انسان غربی مغرور که هرچه داشت با دست اندازی به ثروت همین مردم، به دست آورده بود؛ نفروشد.

 این موعظه ها نه تنها در شاه موثر نیفتاد بلکه او که مست قدرت بود، از در مقابله درآمد تا بار دیگر اقتدار خود را به رخ همگان بکشاند، اما این بار سرنیزه و اسلحه به سوی او نشانه نرفته بود که بتواند به مدد همان ابزار از عهده آن برآید، بلکه طلبه ای بزرگ شده در مکتب اسلام تنها با سلاح کلام به مقابله با او برخواسته بود.

 نفوذ کلام پیرمرد در سراسر ایران پیچید، دارالمجاهدین هم همگام با همه ایران همراه پیرمرد شد تا یکبار هم که شده حکومت عدل الهی را بر روی زمین پس از ظهور اسلام برپا کنند، ندای او