مرثیه ای برای طنین زمین/ آوای مهر برای روزی که 40 هزار نفر هرگز بیدار نشدند (فیلم)

اگرچه آوای مهر یک تراژدی درباره رویدادی هولناک است اما با سازهای کوبه ای و ریتم هایی که معنای زندگی را می دهند آغاز می شود.

- عصر ایران؛ سحر طاعتی ــ حسن ظهوری ــ 31 سال قبل وقتی قلب زمین به تپش افتاد زلزله ای بزرگ شمال ایران را در هم کوبید.

رویدادی که حسین علیزاده لحظه های آن را با سازهای کوبه ای و بادی و سه تار توصیف کرده است.

آنچه در این گزارش می شنوید بخشی از موسیقی آوای مهر است که یکسال پس زلزله رودبار و منجیل ساخته شد.

اثری که هنوز هم حرف های ناگفته زیادی درباره چگونگی خلق آن وجود دارد.

اگرچه آوای مهر یک تراژدی درباره رویدادی هولناک است اما با سازهای کوبه ای و ریتم هایی که معنای زندگی را می دهند آغاز می شود.

قطعه زندگی را حسین علیزاده پس از کشف یک آواز تالشی خلق می کند قطعه ای شورانگیز و عاشقانه بنام عموکیله جان یا همان دخترعمو جان.

اما حسین علیزاده هوشمندانه از این قطعه در یک مفهوم دوگانه میان شور و حسرت استفاده می کند.

می خواهد که استخاره نکند دخترعمویش را صدا می زند و میگوید فردا بازار گسکر باز است و بیا.

پنج شنبه بازار را می گوید که هر هفته باز است و شور زندگی و عشق در آن جاری است خصوصا در آخرین روز بهار .

اما شاید نمی دانست نیمه های شب زلزله رویای او و خیلی های دیگر را زیر آوارهای کاه گلی خانه ها برای همیشه دفن می کند.