خوزستان؛ گاهواره تمدن ایران

اگر خوزستان را گاهواره تمدن ایران بنامیم، گزافه نگفته ایم.

کافی است که نگاهی به کتاب نیایشگاه های باستانی ایران در مسجد سلیمان بندازیم که ده ها سال پیش در اواخر قرن نوزده با کاوشگری نویسنده کتاب ایران؛ از آغاز تا اسلام انجام شد و به تازگی چاپ آن با ترجمه زنده یاد اصغر کریمی به بازار آمده است؛ در این کتاب، آثار، نقاشی، معماری، نقوش، اشیا و پیکره ها حاکی از قلمرویی بزرگ در خوزستان است.

در شوش، آثاری که از مهم ترین معابد کهن هفت طبقه ایلامی زیگورات چغازمبیل همچنان پا برجا است.

دانیال نبی، پیامبر بنی اسراییل در قرن های قبل است که مسلمانان چراغ مزار او را روشن نگاه داشتند و خود نمادی از هنر و فرهنگ و معماری دیروز و امروز ما است.

سد و گل های شوشتر و شیوه آب رسانی شگفت انگیز آن چندان شگفت انگیز است که سازمان فرهنگی یونسکو آن را سد و این شهر به عنوان پایتخت سازه های آبی جهان شناخته شد و در نوع خود بی نظیر است.

اما خوزستان قطب علمی رزوگاران گذشته هم بوده و مهم ترین آن شهر دانشگاهی جندی شاپور است که تا سال ها پس از سقوط ساسانیان آوازه داشت و چند پزشک مشهور عرب چون حارث ثقفی، معاصر رسول گرامی اسلام و پزشک دیگری که بر بالین علی امیرالمومنین حاضر شد، از آن جمله است.