گذری بر کوچه پس کوچه های دهکده کودکی/ رسم و رسوم زیبای نوروزی در دیار ممسنی

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از ممسنی، روزهای خوش کودکی دور شدند، دور دور آنقدر دور که برگشتشان محال است، درست مثل تکرار نوروز هر سال در تقویم زندگی مان.

روزهای زیبای زمستان که آسمانش ابری و دلگیر نبود و آبی تر از همیشه میخندید برای چیدن سبزی کوهی راهی گندم زارها و دشت های سرسبز ده می شدیم.

سبزی (جیکه ،گل شیر برنج، میلور، گودگودیک، بابونه، مرچالغ و مرمرشک) که هر کدام طعم مخصوصی داشتند و بیشتر این سبزی ها معمولا برای پلو مصرف می شد.

چیدن سبزی های کوهی هم تفریح بود و هم خوشحالی مادرانمان و همین ما را تشویق به این کار می کرد.

کم کم به اسفند که می رسیدیم زندگی رنگ و بوی دیگری می گرفت، مادرانمان کارهایشان زیادتر می شد و ما کنجکاو می شدیم بدانیم که مادر چه کسی زودتر به استقبال عید نوروز می رود.

مادرم خمیر خوش رنگ زردی درست می کرد و پای ساج و اجاقش می نشست تا نان شیرین عید را تهیه کند و خوردن این نان همان موقع که گرم بود چه حس خوبی داشت، حسی شبیه خوشحالی  یک روز تعطیل وسط هفته.

خوب به یاد دارم که مادرم خیلی حساس بود و نمی گذاشت نزدیک خمیر نان شیرین ها شویم در حدی که هیزم اجاق را عقب و جلو کنیم مانع از حضور ما نمی شد.

نان شیرین ها وقتی می پخت برش  داده می شد و در ظرفی بزرگ قرار می گرفت تا بعد از پایان کار در جعبه های کاغذی بسته بندی شود.