اینجا زندگی طور دیگری جریان دارد/پای کار هیئت بودن یعنی این!

اینجا به جز زخم های دل، زخم های تن را هم مداوا می کنند.

به سختی راه می رود.

چند خراش و زخم روی پایش سر باز کرده.

کمکش می کنند تا بنشیند.

درد دارد.

- گروه زندگی؛ زینب نادعلی: اینجا زندگی طور دیگری جریان دارد.

این را می توانید از همان ابتدا که وارد تکیه گاه آقا مرتضی علی   شوید، درک کنید.

ساعت حدود 19 است و هنوز یک ساعت مانده به افطار.

مردم پشت درهای  تکیه به انتظار صف کشیده اند.

بچه ها سرشان را از بین میله های آهنی بیرون آورده اند و سرک می کشند تا ببینند در حیاط چه خبر است؟! گویی بیش از همه شوق باز شدن در را دارند.

از کنار صف طولانی مردم می گذریم ،وارد حیاط تکیه می شویم.

یک حوض کوچک که دور تا دورش با گلدان های شمعدانی پر شده وسط حیاط قرار دارد.

سمت راست مان هم یک تنور نانوایی است و بوی نان تازه! نانوا خمیر را چانه می گیرد .

روی دیوار بالای سرش با خط خوش نوشته شده خبازخانه حضرت ام البنین .

کمی آن طرف تر چند پله دالان مانند منتهی می شود به آشپزخانه.

از کنارش که عبور می کنیم عطر سبزی های معطر مشام مان را پر می کند.

خادم ها در تدارک سفره افطار سخت مشغول به کار هستند.

  سلام می کنیم.

دعوت مان می کنند به داخل.

زنگ قدیمی بالای در توجه ام را جلب می کند.