کارگری در میانه ته مانده های پایتخت نشینان

احمد* یکی از قدیمی ترین کارگران اینجاست؛ روزی 8 تا 10 ساعت کار می کند.

او در همه این سال ها، روزش را در مختصاتی شب کرده که کمتر کسی تحمل لحظه ای ماندن در آنجا را دارد.

- ساعت ها حضور در کنار زباله های خانگی برای بیمار شدن آنهایی که در این فضا کار می کنند، کافی است؛ اما محل دفن روزانه 120 تن زباله بیمارستانی پرخطر تهران بیشتر از دیگر قسمت ها، کارگران را در معرض ابتلا به بیماری قرار می دهد؛ به ویژه در روزهای کرونایی.

احمد وحشت روزهایی که کرونا جولان می داد و حجم زباله های بیمارستانی زیاد شده بود، را به یاد می آورد: کار در این مجموعه به طور طبیعی سختی های زیادی دارد اما بعد از کرونا این سختی به ویژه برای کارکنان دفن پسماند بیمارستانی چند برابر شده بود.

مخصوصا در اوج روزهایی که روزانه چند صد نفر بر اثر ابتلا به کرونا می مردند، سر و کار داشتن با زباله های پرخطر، دلهره آور بود؛ من از مریض شدن خودم نمی ترسیدم؛ نگران خانواده بودم.

به دلیل سر و کار داشتن با زباله های خطرناک احتمال ناقل بودنم زیاد بود؛ اینکه خدای نکرده همسر و بچه هایم از من کرونا بگیرند، کابوس شب و روزم بود که هیچ وقت فراموش نمی کنم.

یادم می آید در اوج کرونا وقتی به خانه می رسیدم، به بچه هایم نزدیک نمی شدم و از بغل کردنشان طفره می رفتم تا خدای نکرده مریض شان نکنم.