کرامات امام رضا؛ از خراسان تا همدان/ از نفس های معطر به شفا تا شفاعت «زندگی دوباره»

خبرگزاری فارس-همدان؛ سولماز عنایتی: آسمان سربی سپیده دم و من و خیال، مثلث عاشقانه ای شدند و از این ور ایران تا آن ور پل زدند؛ تا بال و پر بگیرم و نفس به نفس کبوترهای حرم بر فراز ایوان طلا زیارتنامه نوبرانه بخوانم، چشم به شبکه های مشبک پنجره فولاد بدوزم و از این صحن تا صحن نقاره بشنوم و وضو از نو بسازم به رسم اجابت، رواق به رواق گل های قالی را نظاره کنم و پریشان نظم و نظام لچک و ترنج لاکی های حرم شوم.

زیر طاق ضربی پرنور نجواکنان؛ چشم ‎های خسته از هیاهوی ملال آور امروز را به ضریح طلایی ضامن گرفتارها نوازش کنم، بعد ساعتی چند بر لب حوض پر فواره بنشینم و حال دل زائران امام رضا را با رنگ قلمم به تصویر بکشم.

همه تن دل شدم و خیره به نگاه مادری میانسال و چمباتمه زده در صحن انقلاب ماندم، رد سُرمه ریخته زیر چشمانش در چین و چروک سال ها صبوری نفوذ کرده و طوماری شده از نشدن ها و نداشتن ها، پیشکش با خود آورده به امید اینکه دست پر بازگردد.

چند سنگفرش آن طرف تر جوانی چارقد بر سر، تکیه بر در چوبی پر نقش و نگار؛ گره به ابرو انداخته و دست به دل آسمان کشیده، یکی دو رشته اشک هم بر رخسارش خزیده تا شاید آرزویش را بخرند و اجابت شده راه خانه پیش گیرد.