زنان دره فرحزاد

کافه کهنسال بیش از بیست سال متروک و رها و پر اززباله شده بود و کسی فکر نمی کرد با آن چنارهای قدیمی دوباره روزی پابرجا بایستد تا اینکه زنان محله به کمک چند نهاد تصمیم گرفتند، - احیایش کنند.

روزنامه ایران نوشت: فرحزاد دره است برای همین کسی اینجا اجازه ساخت و ساز ندارد.

البته همین موضوع هم برای مردم مسأله ساز شده.

زمین ها هم اغلب بدون سند هستند و همین موضوع مشکلات فرحزاد را پیچیده تر کرده است.

نان محلی، غذای خانگی در یک کافه صد ساله با چنارهای سر به فلک کشیده.

زنان محله فرحزاد حالا به این کافه صد ساله حس و حال تازه ای بخشیده اند.

پرده های نسکافه ای کافه جمع شده و آفتاب تابستان مورب روی میزها سایه انداخته است.

نسیم خنکی صورتم را نوازش می دهد.

حوض آبی رنگ و فواره هایش زیر آفتاب می درخشد.

کافه پاچنار هم مثل دیگر کافه ها پر از میز و صندلی است اما بجز اینها در هر گوشه کافه محصولات زنان محله فرحزاد، اداره کنندگان اصلی این کافه را می بینی؛ نان، سبزی خشک، آلبالو خشکه و عروسک های کاموایی.

.

بوی کیک خانگی فضا را آکنده.

دو مشتری کافه کیک آلبالو و توت فرنگی با چای سفارش داده اند و از طعم و مزه اش تعریف می کنند.

شنیده ام کوفته و کتلت های خانگی کافه پاچنار هم حسابی معروف است.