یادگارِ بی جنوب

  گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو-الهه زوارییان- یادگار جنوب دومین ساخته بلند دوماری و پور امیری بعد از «جاندار » این بار جان بیشتری دارد.

فیلمی در همان ژانر که ترکیب بازیگران وسوسه کننده ای داشت .

- در دومین روز جشنواره چهل و یکم فیلم فجر، یادگار جنوب به نمایش درآمد بر همین اساس نقدی از آن را که تأثیر جنوب و توجه به اقلیم ویژه آن را در روند قصه بی تأثیر می داند می خوانیم.

  گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو-الهه زوارییان- یادگار جنوب دومین ساخته بلند دوماری و پور امیری بعد از جاندار این بار جان بیشتری دارد.

فیلمی در همان ژانر که ترکیب بازیگران وسوسه کننده ای داشت .

ترکیبی همچون دو کفه غیر ترازِ یک ترازو که با صابر ابر و سحر دولتشاهی وزن بسیار سنگین تر و ناشناخته تری پیدا کرده است.

گویی که مخاطب را به کشف واداشته باشد تا از لابه لای گریم عجیب و شخصیتی فرسنگ ها دور از آنچه تاکنون از ابر دیده بود، شناسایی اش کند.

دولتشاهی نیز به عنوان تنها یادگار جنوب از پس ایفای لهجه جنوبی به خوبی بر آمده و در اولین مواجه نیز قدرتمند ظاهر می شود.

قدرتی که اتفاقا کارکردی آنچنانی نیز در فیلمنامه ندارد و حتی به پایان بندی کاراکتر صالح ( پژمان جمشیدی) نیز کمک چندانی نمی کند.